Page 9 - ΤΕΥΧΟΣ 29

Σελίδα 8
Από το τριήμερο εκπαιδευτικό ταξίδι μας, στη Β. Ήπειρο της Αλβανίας ιδιαίτερη συγκίνηση μού προκάλεσαν
δύο στιγμές. Πρώτα – πρώτα η κατάθεση στεφάνου για τους άγνωστους Έλληνες στρατιώτες του
ελληνοϊταλικού πολέμου, μια κίνηση συμβολική που κάναμε στο στρατιωτικό νεκροταφείο της Κλεισούρας,
εκεί που υψώνεται ένας τεράστιος σταυρός για να θυμίζει την αυτοθυσία των αγνών και ανώνυμων Ελλήνων.
Δεύτερη και πιο αξιομνημόνευτη, για μένα, στιγμή ήταν, όταν ο ξεναγός, καθώς περνούσαμε από το ύψωμα
της Τρεμπεσίνας, μας έδειξε το θρυλικό ύψωμα 731. Ήταν το σημείο που ο στρατός μας απέκρουσε την
ιταλική επίθεση των οκτώ πιο επίλεκτων ιταλικών μεραρχιών. Το ύψωμα 731 είναι το μοναδικό τοπωνύμιο με
αριθμό που αναγράφεται ανάμεσα στα ιστορικά τοπωνύμια στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, για να
θυμίζει «τις Θερμοπύλες που δεν έπεσαν ποτέ».

Αγγουράς Γιάννης, μαθητής Β΄ Λυκείου
Μου ζητήθηκε να γράψω τι μου άρεσε περισσότερο απ’ την εκδρομή στην Βόρεια Ήπειρο. Αρχικά, όμως,
θα ήθελα να διευκρινίσω πως κάθε στιγμή αυτής της εκπαιδευτικής – ιστορικής εκδρομής ήταν μοναδική.
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω εύκολα κάτι, αλλά παρακάτω θα παραθέσω τι με εντυπωσίασε περισσότερο. Και
αυτό σίγουρα ήταν η γνωριμία μας με τα παιδιά του εννιάχρονου σχολείου «Πνοή Αγάπης». Το όνομα
αντιπροσώπευε πλήρως το σχολείο αυτό. Ήταν κατά την άποψή μου η μόνη φράση που θα μπορούσε να
ταιριάξει με τη ζεστασιά, την φιλικότητα που ένιωθες, όταν γνωριζόσουν με αυτά τα παιδιά.
Φτάσαμε, λοιπόν, στο σχολείο και κάποιοι καθηγητές μάς υποδέχθηκαν με χαμόγελο. Πρωτού γνωριστούμε
με τα παιδιά, πήγαμε σε μια αίθουσα που έμοιαζε με το εσωτερικό μιας εκκλησίας και ψάλαμε όλοι μαζί
το «Χριστός Ανέστη». Για να είμαι ειλικρινής, δεν περίμενα κάτι τέτοιο και ομολογώ πως το γεγονός αυτό
με ξάφνιασε, αλλά παράλληλα με εντυπωσίασε. Ύστερα, κατεβήκαμε κάτω, και κατευθυνθήκαμε προς τα
γήπεδα. Οι ομάδες μπάσκετ και βόλεϊ χωρίστηκαν και το παιχνίδι ξεκίνησε…
Τελειώνοντας, αποχαιρετήσαμε τους νέους φίλους μας, γιατί έτσι τους νιώσαμε, και γεμάτοι χαρά,
υπερηφάνια και ικανοποίηση φύγαμε, έχοντας πάντα στο νου μας πόσο τυχεροί είμαστε που συμμετείχαμε
σ’ αυτή την εκδρομή.

Δημήτρης Ζαρρέας, μαθητής Β΄ Γυμνασίου