Page 8 - Teuxos 27.indd
P. 8
Σχολικές Εορτές 7
Αδόλφος Χίτλερ
άλλους. Αυτοί οι
(Απόλλωνας Καραλής, Γ΄ Γυμνασίου) ανόητοι, όμως, που
δεν αναγνωρίζουν την
«Οι Έλληνες… Μία από τις λίγες καθαρόαιμες αξία των Ελλήνων, τους
φυλές της Ευρώπης… Μία από τις καλύτερες… συμπεριφέρονται σαν
Μακάρι να αντιλαμβάνονταν τις προθέσεις μου. ζώα, με αποτέλεσμα
Η συνεργασία Γερμανών και Ελλήνων να με νομίζουν απάνθρωπο κτήνος, χωρίς
θα μας αποφέρει παντοδυναμία, θα συναισθήματα και ενδοιασμούς, ένα αδίστακτο
κυριαρχήσουμε σε όλο τον κόσμο. τέρας που θέλει να καταστρέψει την
Παράλληλα, θα καθαρίσουμε τον ανθρωπότητα. Αντιθέτως, επιθυμώ απλά να την
κόσμο, θα απομακρύνουμε τα παράσιτα καθαρίσω από τα αποβράσματα της κοινωνίας
και θα μείνουμε εμείς, με τον ζωτικό και τους άχρηστους και επιβλαβείς λαούς.
χώρο ανάπτυξης που αξίζουμε, για να Θέλω να θεσπίσω την τέλεια φυλή, η οποία θα
μεγαλουργήσουμε. Το ελληνικό πνεύμα βασίζεται στο ελληνικό πνεύμα. Κρίμα που δεν το
είναι ηρωικό, γενναίο και εύστροφο. αντιλαμβάνονται οι Έλληνες. Πραγματικά κρίμα....»
Γι’ αυτό, το μέλλον της ανθρωπότητας
βρίσκεται στο συνδυασμό αυτού και της Ένα παιδί που έζησε το ’40
γερμανικής τεχνολογίας! Δυστυχώς, (Ιωάννα Τασιοπούλου, Β2΄ Λυκείου)
όμως, οι Έλληνες θέλησαν να πάρουν το
μέρος των αντιπάλων μας και να μη μας Όχι άλλο πόλεμο… Όχι! Ένα σπίτι… Μια
υποστηρίξουν, αλλά να μας πολεμήσουν. σοφίτα… Ένα κουτί… Ένα ημερολόγιο…
Και ακόμα και σ’ αυτό ήταν οι καλύτεροι… Αχ, δεν το φτάνω! Γέρασα
Κανένας λαός δεν ήταν τόσο αξιόμαχος, πια… Κορίτσι μου κατέβασέ το σε
ούτε καν οι Γάλλοι, με τον πολυάριθμο στρατό, παρακαλώ. Μία ιστορία… Χίλιες αναμνήσεις…
την υψηλή τεχνολογία και τον θρίαμβο στον Α’ Άκου… Γεννήθηκα στις 18 Μαρτίου του 1932.
Παγκόσμιο Πόλεμο. Ακόμα και η κατάληψη του Μέχρι τα οκτώ μου χρόνια οι μέρες κυλούσαν
Παρισιού ήταν θέμα λίγων ημερών, όπως και ξέγνοιαστα. Ζούσα σε μία εύπορη οικογένεια,
όλες οι άλλες κτήσεις μας. μεγαλώνοντας χωρίς να μου λείψει τίποτα.
Ούτε σε μένα αλλά ούτε και στην αδερφή μου.
Θεωρούμασταν ανίκητοι μέχρι που επιτεθήκαμε Ξημέρωσε… Τι φασαρία είναι αυτή; Μπήκαν οι
στους Έλληνες, κάτι που οι ίδιοι επέλεξαν, και αυτοί Γερμανοί… 1941. Όχι τα τρόφιμα, όχι τα τρόφιμα!
μας διέσυραν. Η ιταλική προσπάθεια στέφθηκε Μας τα πήραν όλα. Τέλος το σχολείο, τέλος τα
από πλήρη αποτυχία, αφού οι Ιταλοί όχι μόνο δεν παιχνίδια. “ Μαμά… η Αγγελική κλαίει, την πονάει
κατέλαβαν ελληνικά εδάφη, αλλά υποχώρησαν η κοιλιά της! ”Δεν έχει τίποτα”, αποκρίθηκε η μάνα
χάνοντας κεκτημένα εδάφη. Βλέποντας μου. Απευθείας με έστειλε να πάω φαγητό στον
αυτά, επεμβήκαμε και, αν και καταφέραμε να πατέρα μου και στους εργάτες που βρίσκονταν
παρακάμψουμε τη γραμμή Μεταξά, χάσαμε στα κτήματα. Η ίδια ρουτίνα, η ίδια καθημερινότητα
εκατοντάδες άνδρες και πολύτιμο χρόνο. Μπορώ συνέχιζε και συνέχιζε με την Αγγελική να πονάει
να πω με βεβαιότητα, λοιπόν, πως ο πιο ισχυρός ακόμα περισσότερο. Καλέσαμε γιατρό. “Όλα
και καταστροφικός λαός που αντιμετωπίσαμε
ήταν ο ελληνικός και αυτό, γιατί ο ελληνικός
στρατός ήταν ολιγάριθμος και διέθετε πενιχρά
πολεμικά μέσα, αλλά δε σκέφτηκε ούτε στιγμή
το ενδεχόμενο παράδοσης και υποταγής.
Πολέμησε γενναία για πάνω από πέντε μήνες
τις πανίσχυρες δυνάμεις του Άξονα και πλήγωσε
ανεπανόρθωτα το γόητρό μας. Μετά απ’
όλα αυτά, δεν έχω παρά να θαυμάσω και να
σεβαστώ απεριόριστα τους Έλληνες. Παρ’ όλα
αυτά, αφού καταφέραμε να υποτάξουμε τους
Έλληνες, πρέπει να τους συμπεριφερόμαστε
σαν να είναι ένας ακόμη ταπεινός, υποταγμένος
σε εμάς λαός. Αυτό με πληγώνει πραγματικά,
αφού γνωρίζω πως οι Έλληνες είναι ξεχωριστοί
και μοναδικοί και σε καμία περίπτωση δεν
επιτρέπεται να τους αντιμετωπίζουμε σαν τους
