Page 7 - Teuxos 27.indd
P. 7

6 Σχολικές Εορτές

  Η 28η Οκτωβρίου 1940 δε σημαίνει μόνο             στο έπος του ’40, αλλά επικεντρώνεται
μνήμες εθνικές, αλλά και λογοτεχνικές.              σε ένα συγκεκριμένο στιγμιότυπο του
Έλληνες λογοτέχνες με την πένα τους                 έτους 1942.
αποτύπωσαν σε πολλά έργα τους τις
μέρες του ‘40. Γιώργος Σεφέρης, Στρατής               Στη γιορτή της 28ης Οκτωβρίου
Μυριβήλης, Κωστής Παλαμάς, Άγγελος                  διαβάστηκε το συγκεκριμένο Χρονικό,
Σικελιανός, Νικηφόρος Βρεττάκος,                    στο οποίο ενσωματώθηκαν κείμενα
Άγγελος Τερζάκης, Γιώργος Θεοτοκάς,                 μαθητών και μαθητριών του Γυμνασίου
Ηλίας Βενέζης.                                      και του Γενικού Λυκείου, ενσαρκώνοντας
                                                    προσωπικότητες που σημάδεψαν εκείνην
  Ο τελευταίος, μάλιστα, εκτός των άλλων            την εποχή.
έργων, έγραψε και το “Χρονικό του 1942”,
στο οποίο κάνει μία ιστορική αναδρομή                 Ακολουθούν ορισμένα από αυτά.

        Εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου
Η Εθνική Συνείδηση του Σύγχρονου Έλληνα

                     Η γυναίκα της Πίνδου           πλέκοντας ζεστά ρούχα, τα οποία ήταν αναγκαία
       (Αναστασία Πετροπούλου, Β2΄ Λυκείου)
                                                    για την κακοκαιρία. Συμμετείχαμε με τον δικό μας
Αψηφώντας το χιόνι και τον αέρα,
                 τον φόβο αλλά και τις καθημερινές  τρόπο σε αυτή τη δύσκολη μάχη. Μα πάνω απ’ όλα
                 απώλειες των συμπατριωτών μας,
                 ήμασταν αποφασισμένες πως θα       βοήθησαν, θεωρώ, η θαλπωρή, το κουράγιο και η
πολεμήσουμε για την ελευθερία του τόπου
μας. Με όπλα την τόλμη και το                       υποστήριξη που δίναμε στους στρατιώτες, αλλά
θάρρος μας, ξεκινήσαμε για
τον αγώνα. Προσφέροντας τα                          και η σιγουριά ότι είμαστε μαζί τους, αλλά και ότι
σπίτια μας, για να φιλοξενήσουμε
τους ταλαιπωρημένους Έλληνες                        ο πόλεμος αποτελεί μια συλλογική προσπάθεια.
στρατιώτες, δίνοντας τρόφιμα και
                                                    Δε δειλιάσαμε, ακόμα κι όταν το χιόνι ήταν

                                                    πάνω από ένα μέτρο,

                                                    να φορτωθούμε στις

                                                    πλάτες κάσες με

                                                    πυρομαχικά κι εφόδια,

                                                    να περάσουμε βουνά,

                                                    λαγκάδια και ποτάμια, για

                                                    να φτάσουν στο μέτωπο,

                                                    όπου πολεμούσαν οι

                                                    άνδρες, τα παιδιά μας, οι

                                                    πατεράδες μας. Βάλαμε

                                                    στην πλάτη τραυματίες,

                                                    παιδιά της Ελλάδας, που

                                                    ήτανε δικά μας παιδιά,

                                                    για να τα πάμε στο

                                                    νοσοκομείο,                       μακριά

                                                    από τη βροχή θανάτου.

                                                    Βγάλαμε το πανωφόρι

                                                    μας, για να ζεσταθεί

                                                    ένας στρατιώτης που

                                                    τουρτούριζε σε κάποιο

                                                    ύψωμα, “φυλάσσοντας Θερμοπύλες”.
   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12