Page 11 - TEYXOS 66

τ ο υ τ ό π ο υ μ α ς 10
Τ Σ α ϊ τ ο π ό λ ε μ ο ςφκτδχτάτκάουορωαολβνόντυλνττμαιωοσαρα1τΤνμό8σζτόο2τέαςκοχύ1νρευνα.θραόυςΤρκόπτ.άτρωαοόαυσότννβνντ,αάει’οηκβλαςκοακοάτΣιανΜλοεκγτττηέαιΜαααεπεκιγνϊτιμσσειτςαατοοεπσοσκοτμόυτταηεπσγσάκεςοωύνόρνήρο,υωλάαίγπτόνέςαεπέτδσισίηθομσμκοοοατιενιλαομοσις,ίόνσυύυνεοημι,πα.,νακπηδέτοΣπηνυιαιτφυοάούλέανομυευπμίσχάπνυυπροφιηΠρδσέτγπαώνοωρμράταόπτρκτοιονασνιοαχαυτηκαύχνσθςςλοόαταηασυομμινύα.εσεσΟΐτταηαν
επικεφαλής. Πολλοί
οχττηπσνπωηοαμρυοΑυρονένίίςεγεερρζΚτιςαγχοχουοίόνα.ρδρζιττΕτμρειιαεααττάτάρκιθοοασζαιέήνσοομιέτνυεχάατντονρζιουκοαοηουτνόμυιυσμηάςΠνλόιανμδάλάστεοοβΑκσωαπςνααχλνοτταριχήάίηοωαο.νσσ,νσΟερνήτσαμςχιμα1αάνρ0πεσσλόν-ροτυηπ1νιαυα5ιμοι. ςγ.μΑθαγκκΟσεαιττυααατιτήόισέΐσμότεγκχκαωκεεοάταϊεςννμτοσι,τίίγονοζοέεληιυοιθαςόνυιγτμνοηοιναπό αυτούς φορούν
παραδοσιακές στολές,
ενώ οι υπόλοιποι
προτιμούν πρόχειρα
σροτύοχλαέςκ. αΜιεσττοραστύινωθτηιμκαές
της έναρξης οι
σαΐτες ανάβουν και η από τον Ανδρέα Καρέλια
εκκωφαντική φασαρία και τον Ιωάννη Κάρτσωνα
ξεσηκώνει το πλήθος
που ζητωκραυγάζει. Οι
κσααιϊτεονλθόογυοσι ιαασντμιόμεττοωσπυίγζκουενκρμιμεέινδοιαέίθτιεμροο. πάθος

Λαζαρίνες - Λαζαράκιααπότ η Μαριάννα
Γ ια το Σάββατο του Λαζάρου ο λαός μας
έχει δημιουργήσει διάφορα ήθη κι «λαζαράκια».
έθιμα. Για παράδειγμα τα κάλαντα για «Λάζαρο αν δεν
την ημέρα της γιορτής του Λαζάρου πλάσεις, ψωμί δεν θα
τα τραγουδούσαν κοπέλες διαφόρων ηλικιών, χορτάσεις» έλεγαν, μια ΧκαριισοτοΠύαπακωνσταντίνου
ακόμα και κορίτσια της παντρειάς, που αναστημένος φίλος του
ονομάζονταν «Λαζαρίνες». Την παραμονή πίστευαν πως είχε παραγγείλει:
οι Λαζαρίνες ξεχύνονταν στα χωράφια, «Όποιος ζυμώσει και δε με πλάσει, το
μάζευαν λουλούδια και φορούσαν την άλλη φαρμάκι μου να πάρει…»
μέρα τοπικές ενδυμασίες. Γύριζαν από Στα «λαζαράκια» έδιναν το σχήμα
σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας το Λάζαρο και ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως ακριβώς
εισέπρατταν μικρό φιλοδώρημα, χρήματα, παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες. Πολλές
αυγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα. Τα έθιμα νοικοκυρές τα γέμιζαν με αλεσμένα καρύδια,
του Λαζάρου στα χρόνια της σκλαβιάς αμύγδαλα, σύκα, σταφίδες, μέλι, πρόσθεταν
πολλά μυρωδικά και τα παιδιά ξετρελαίνονταν
είχαν κοινωνική να τα τρώνε ζεστά. Όσα παιδιά είχε η
σκοπιμότητα. οικογένεια , τόσους «λαζάρηδες» έπλαθαν και
στη θέση των ματιών έβαζαν δυο γαρίφαλα.
Για την ψυχή του Στην Κω οι αρραβωνιασμένες θα έφτιαχναν
Λαζάρου οι γυναίκες ένα λαζαράκι σε μέγεθος μικρού παιδιού,
ζύμωναν ανήμερα το γεμισμένο με χίλια δυο καλούδια και
πρωί ειδικά κουλούρια, κεντημένο σχεδόν σαν τις κουλούρες του
τους «λαζάρηδες», τα γάμου, για να το στείλουν στο γαμπρό.
«λαζαρούδια» ή και