Page 6 - TEYXOS 66

5 Μικρά περιστατικά...

ΟΚμοέλροεκςοττρηώςνπηοςλισοτρακίπαςαλτικηάςρΤιαριτποουλ,ιττσιςάς, Το φίδι ζύγωσε τ’
αυτί του κοντά στο
στόμα του κάβουρα.
ποκατκσκκξ-οαρπαάΚικτευρύι’άηβοέκμπαουτβτάσπμμυαμαοηνφραυύέπνειτδε-ραρθγσιάούί.αςιτΘγιπηυοράςΚρετ,εαεν.φύιτο:τ,καΜππηισυαοαμδειαςακυιιαφρηφοτοςττικιύόιίνδσομδομο.πςιύισυυοηΌεωφχλόκύότθκτίολσοτδαάέακεύουεφιννβα,ίρλρ.ίκτοαιοόαγομάΤουυμτςγπυνρηπρτοεωααατοήιυφιάνςόςννρκώκκσύ,π,εαααάκχντβογμνιάφτβηρα,ιύααοβκιέζμκπθλυοοτθεείοετιρυνία:.ηυοςρακτπΤκκαιά.μφτεαοαάΚηθίπννσιδφάναήαιτπημίηκόνττοσαελνρωοτεκούνεο.ρπιάα Κι αυτός πιάνει με
τη δαγκάνα του το
φίδι απ’ το λαιμό, το
σφίγγει, το σφίγγει
πολλή ώρα. Το φίδι από τον Σπύρο Καρνούσκο,

στρίβει, ξαναστρίβει, τον Βασίλη Βορβίλα

πάει, ψόφησε. Τότε και τον Παναγιώτη Καρνάκη

οτρ-κΑοαοκυνβάέμδβξήίποω.συάΤοραρηυαπεννς,’α,αοττύυκηρτγαναεήι β,ττώθρηόνύτανπατ΄ύαναβχςλτττεοαοπεεξέςίατδσπεόιλνέώίεστινσριοεια,,ι,μτίοσοαύιυύοτρε΄πσεθεα:αν
π-τΚΈέοιτυθσοςαιιΓενκέίειχρςοαο.ιμςΤετοοπύυροκλΜιοοοιρ,ρκαιάηνμσπέυεννροέπυχάςισ.τεα:γαν ίσια, δε θα
-ΆσΤ-ΌμοΚονυοαφευπίοιμδρωπικαάάτέβοβρνλυοεαέυ,απρμζπωαυύος.σγκΚωτεριιίσικδνόόεεόλτνοκπαοαωτννοεςτ:νυάχτέάυτσχ’νφήεαιτσυγατεγιίιε,ςστ.ποοιυυο, δυνατά.

λέει:
για να

Τ ου είπαν κάποτε του Κ άποτε ένας Άγγλος ρώτησε τον
Κολοκοτρώνη: Κολοκοτρώνη:
- Η πατρίδα θα σε - Πόσο μεγάλη είναι η χώρα που
ανταμείψει. γεννήθηκες;
- Το ξέρω, απάντησε, εμένα θα - Έχει διακόσιους φούρνους!
πρωτοεξορίσει. Κολοκοτρώνης. (Κάθε σπίτι είπε γελώντας ο δικό
του φούρνο). στα χωριά έχει και

Ύ στερα από τη μάχη στα Δερβενάκια, ο Νικηταράς
έστειλε στη γυναίκα του την Αγγελίνα ένα
πακετάκι. Όταν το άνοιξε η Αγγελίνα βρήκε
μια ξύλινη ταμπακιέρα και ένα σημείωμα που
έγραφε:

«Τα παλικάρια μου, μου πρόσφεραν τούτη την
ταμπακιέρα και ένα σπαθί στολισμένο με πετράδια.
Το σπαθί το χάρισα στη διοίκηση της Ύδρας, για να
χρησιμεύσει στο αρμάτωμα του στόλου που τόσο
χρειάζεται η πατρίδα. Την ταμπακιέρα τη στέλνω σε
σένα που είσαι το πιο αγαπημένο πρόσωπο που έχω
στον κόσμο ύστερα από την πατρίδα».