Page 10 - Εφημερίδα

10 11
Γνώση + Πληροφορία
τον Κωνσταντίνο
Οι Αδελφοί Ράιτ: Το πρώτο αεροπλάνο από

Οι αδελφοί Ράιτ, Όρβιλ (19 Αυγούστου 1871 – 30 Ιανουαρίου 1948) από τη Χρύσα, τον Νική
και Γουίλμπουρ (16 Απριλίου 1867 – 30 Μαΐου 1912), είναι οι δύο
Αμερικανοί στους οποίους αποδίδεται η εφεύρεση και κατασκευή του
πρώτου επιτυχημένου αεροπλάνου στον κόσμο και η πραγματοποίηση της
πρώτης, ελεγχόμενης μηχανικά, προωθούμενης και με διάρκεια, βαρύτερης από τον αέρα ανθρώπινης
πτήσης στις 17 Δεκεμβρίου 1903.
Την ιστορική αυτή πτήση τους επιχείρησαν στο Κίτυ Χωκ στην Βόρεια Καρολίνα, με το διπλανό τους
"Φλάιερ" που έφερε κινητήρα 12 ίππων που κινούσε δύο έλικες. Η πτήση εκτελέστηκε με τέσσερις
δοκιμές, διάρκειας 12, 13, 15 και 59 δευτερολέπτων. Κατά την τελευταία διανύθηκε απόσταση 260
μέτρων.
Στα επόμενα δύο χρόνια τα αδέλφια εξέλιξαν την πτητική μηχανή τους στο πρώτο πρακτικό
αεροσκάφος σταθερής πτέρυγας. Παρόλο που δεν υπήρξαν οι πρώτοι που κατασκεύασαν και πέταξαν
πειραματικά αεροσκάφη, οι αδελφοί Ράιτ ήταν οι πρώτοι που εφηύραν τις επιφάνειες ελέγχου του
αεροσκάφους, γεγονός που κατέστησε την πτήση αεροσκαφών σταθερής πτέρυγας εφικτή.
Η ανακάλυψη των αδελφών Ράιτ ήταν η εφεύρεση του «Ελέγχου στους τρεις άξονες» που επέτρεπε
στον πιλότο να κατευθύνει το αεροσκάφος αποτελεσματικά και να διατηρεί την ισορροπία του
αεροσκάφους. Η μέθοδος αυτή έγινε και παραμένει μέχρι σήμερα η κύρια και βασικότερη μέθοδος
ελέγχου των αεροσκαφών σταθερής πτέρυγας κάθε είδους.
Από την αρχή της αεροναυτικής τους εργασίας οι αδελφοί Ράιτ εστίασαν στο να ξεκλειδώσουν τα
μυστικά του ελέγχου, για να κατακτήσουν το «πρόβλημα της πτήσης», παρά να εξελίξουν δυνατότερους
κινητήρες, όπως έκαναν άλλοι πειραματιστές. Οι
προσεκτικές τους δοκιμές σε αεροδυναμική σήραγγα
απέφεραν καλύτερα αεροδυναμικά δεδομένα από
κάθε άλλη φορά στο παρελθόν, επιτρέποντάς τους
να σχεδιάσουν και να κατασκευάσουν πτέρυγες και
προπέλες περισσότερο αποδοτικές από πριν.

Η πυξίδα Ηπυξίδα ή κοινώς μπούσουλας είναι όργανο με το οποίο
επιτυγχάνεται ο προσανατολισμός του χρήστη, δείχνοντάς
του την κατεύθυνση του Βορρά.
Η Ναυτική πυξίδα σήμερα διακρίνεται στην μαγνητική πυξίδα
που βασίζεται στην λειτουργία της μαγνητικής βελόνας και είναι τα και τον Άγγελο
η πλέον διαδεδομένη. Η μαγνητική πυξίδα είναι από τα παλαιότερα όργανα
στην ναυσιπλοΐα, που όμως η καταγωγή της δεν είναι απόλυτα ακριβής. Το 203π.Χ. ο Αννίβας όταν
αναχώρησε από την Ιταλία, λέγεται ότι πλοηγός του ήταν κάποιος ονόματι Πελόρους. Ίσως
η πυξίδα ήταν σε χρήση τότε. Ακόμα, κάποιοι πιστεύουν ότι είναι από την Κίνα, ενώ άλλοι ότι την
εισήγαγε από εκεί ο Μάρκο Πόλο στην Ιταλία κατά τον 13ο αιώνα. Μια μαγνητική βελόνα επιπλέουσα
σε δοχείο ύδατος συνιστούσε την αρχαιότερη πυξίδα. Ακόμα, πριν από περίπου εκατό χρόνια ο Λόρδος
Κέλβιν τελειοποίησε την μαγνητική πυξίδα, η οποία χρησιμοποιείται σήμερα.
Η πυξίδα είναι το απαραίτητο όργανο για όλους τους θαλασσοπόρους. Δίνει ακριβείς και εύστοχες
κατευθύνσεις ακόμη και στις πιο αντίξοες συνθήκες, χωρίς να χρειάζεται να βασίζεστε στον ηλεκτρισμό,
σε ραδιοκύματα ή δορυφορική επικοινωνία και αποτελεί κατεξοχήν όργανο της ναυσιπλοΐας.
Για πολλούς αιώνες, η μαγνητική πυξίδα ήταν το μόνο διαθέσιμο όργανο για τον καθορισμό της
κατεύθυνσης στη θάλασσα. Στις αρχές του 20ου αιώνα όμως, αναπτύχθηκε η γυροσκοπική πυξίδα,
με σκοπό την ύπαρξη ενός οργάνου που να δείχνει την κατεύθυνση του αληθινού Βορρά και όχι του
μαγνητικού Βορρά. Η γυροσκοπική πυξίδα χρησιμοποιείται από μεγάλα πλοία.
Η μαγνητική πυξίδα δείχνει τον μαγνητικό Βορρά, μόνο όταν βρίσκεται μακριά από κάθε μαγνητικό
πεδίο, πέραν από αυτό της γης. Μία μαγνητική πυξίδα, όμως, που είναι τοποθετημένη επάνω σε ένα
σκάφος, επηρεάζεται από το μαγνητικό πεδίο των υλικών κατασκευής του σκάφους. Εάν δε το σκάφος
είναι ξύλινο ή πλαστικό, επηρεάζεται από το μαγνητικό πεδίο των υλικών που υπάρχουν μέσα σε αυτό.