Page 10 - 2007 Αριθμός Φύλλου 27

10 Φεβρουάριος 2011

Παιχνίδι από το Αρχαιολογικό Μουσείο Μεσσηνίας

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η ΘΙ Κ Λ ΜΝΞ
Συμμετοχή στις εκδη-
Π Ο Λ Ι ΤΙ ΣΤΙ ΚΗΡΣ
Ολώσεις εορτασμού των
Ευρωπαϊκών Ημερών Π ΡΣ Τ Υ ΦΧ ΨΩ Α Β ΓΔ Φ
Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Ε ΦΖ Η Ε ΘΜΙ Κ Ε Λ ΜΝ Ρ
Μάγοι,ξόρκια,φυλαχτά:ημαγεία
Ξστοναρχαίο&χριστιανικόκόσμο. Υ Ο Π Κ Ρ Α Σ Τ Μ Υ Φ Χ Α

Ψ ΛΣτο παρακάτω κρυπτόλεξο Ω Α Θ Β Γ Γ Δ Π Ε Ζ Η Γ
Θκρύψαμε λέξεις που έχουν Α Ι Κ Ε Λ Ι Μ Ν Ο Ξ Ο Π Ι
σχέση με το παραμύθι
Χ Σ Τ ΜΥ Κ ΦΧ Ρ Ψ Ω Α Δ
Ργια το μαγικό φυλαχτό που
μας αφηγήθηκε η κ. Λίλλυ
Τ Γ Δ Α Ε ΟΖ ΗΟΘΙ ΚΟ
ΒΤριαντάρη και το παιχνίδι
Λπου παίξαμε με τη βοήθεια Ο Μ Ν Τ Ξ Ο Π Ρ Σ Σ Τ Υ Λ
της αρχαιολόγου κ. Μ.
Χ Ψ Ω Α Α Χ Α Λ Ι ΒΓ ΔΙ
ΦΤσουλάκου για να το ανα-
καλύψουμε ανάμεσα στα
Ζ Η Θ Ι Κ Λ ΜΝΞ ΟΠΡ Θ
Εεκθέματα του μουσείου.
ΚΤέσσερις είναι κρυμμένες Λ Η Ρ Ο Ν Ο Μ Ι Α Σ Τ Υ Ο
Φ Χοριζόντια και πέντε κάθετα. Ψ Ω Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι
Σ

Λύσεις: Πολιτιστική, σφραγι- ΚΛ Κ Α Ρ Α Β Α ΝΙ ΜΝΞ Ο
δόλιθος, φυλακτό, κληρονομιά,
καραβάνι, χαλί, έμπορος, μαγι- (Από τους μαθητές και τις μα-
κό, εκθέματα θήτριες της Γ΄ τάξης)

Ταξίδι με τον Πινόκιο

Ή ταν απόγευμα του Σεπτέμβρη μιας βροχερής μέρας και κοίταξα τα σύννεφα απ’ το παράθυρό
μου. Αναρωτιόμουν πώς θα ήταν ο τόπος μου από ψηλά. Ξαφνικά άκουσα μια φωνή!!!

«Θα σου τον δείξω». Εγώ ξαφνιάστηκα. Κοίταξα από πού ακουγόταν η φωνή και άκουσα το κου-

κλάκι μου, τον Πινόκιο, να μου μιλάει.

-Είσαι ζωντανός;

-Ναι, πάντα ήμουν, απλά τώρα ήθελες να μάθεις πώς είναι ο κόσμος από ψηλά κι αποφάσισα να σου τον δείξω.

- Πώς;

- Έλα στο παράθυρο. Τότε ο Πινόκιο σφύριξε κι ένα σύννεφο έφυγε από τον ουρανό κι ήρθε έξω απ’ το παράθυρο.

-Έλα, ας μην χάνουμε καιρό! Πάμε, είπε ο Πινόκιο.

Ανέβηκα στο σύννεφο και φύγαμε! Πρώτα αρχίσαμε να παίρνουμε ύψος και μετά είδα τη γειτονιά μου από ψηλά. Τα σπίτια

ήταν σαν σπιρτόκουτα και οι άνθρωποι σαν μυρμήγκια που πήγαιναν στη φωλιά τους. Μετά πήγαμε στις πεδιάδες και σιγά σιγά

παίρναμε μεγάλο ύψος και ξαφνικά είδαμε τα μεγάλα εξογκώματα γης.

Ο κόκκινος ήλιος έβαφε το χιόνι στις κορυφές των βουνών και άφηνε το κόκκινό του χρώμα.

Σιγά σιγά αρχίσαμε να χάνουμε ύψος και, πράγματι, πίσω από τα βουνά είδαμε τη θάλασσα. Με τις βαρκούλες να πλέουν σαν

μύγες μέσα στο γάλα, ενώ το δροσερό αεράκι με χτυπούσε στο πρόσωπο.

Ξαφνικά ένιωσα κρύο και ύστερα είδαμε μια λάμψη. Αμέσως ακούστηκε το βροντερό χτύπημα του κεραυνού. Μας είχαν περι-

κυκλώσει μαύρα σύννεφα και ο Πινόκιο είπε: «Παναγιά μου, βόλτα είπαμε να κάνουμε όχι να καβουρδιστούμε». Και ξαφνικά

αισθάνθηκα βρεγμένος και αρχίσαμε να χάνουμε ύψος, πολύ ύψος! Πάρα πολύ ύψος! Και πλουφ μέσα στη θάλασσα. Ο Πινόκιο

ήξερε κολύμπι και βγήκε στην επιφάνεια αλλά εγώ όχι τόσο καλό και έβγαζα μπουρμπουλήθρες και έλεγα «Βοηθλλλ…».Ο Πινό-

κιο με τράβηξε έξω κι εκείνη τη στιγμή είδα έναν καρχαρία να έρχεται κατά το μέρος μου και…

Ξύπνησα καταϊδρωμένος από το κρεβάτι μου. Ήταν ένα όνειρο. Κοίταξα τον κούκλο μου τον Πινόκιο και μου χαμογελούσε.

Έτριψα τα μάτια μου και πήγα κοντά στον κούκλο μου και τον φίλησα. Τότε άκουσα τη μαμά μου να φωνάζει «Γιώργο, πάρε

τον κούκλο σου κι έλα να φάμε».

Ήταν απλά ένα όνειρο!!! Γιώργος Μάρας
(Μαθητής Ε’ τάξης)