Page 9 - TEUXOS 69.indd

Ο Βασιλιάς και το αλάτι 8

Μια φορά κι έναν α?οφάσισε να κάνει ένα γιορταστικό
καιρό, ήταν ένας τρα?έζι και κάλεσε σ’ αυτό βασιλιάδες
μεγάλος βασιλιάς α?ό κοντά κι α?ό μακριά. Ανάμεσά τους
?ου είχε τρεις γιους ήταν και ο ?ατέρας του. Το τρα?έζι ήταν
και τους αγα?ούσε ?ολύ. Μια ?ολύ ?λούσιο. Είχε όλων των ειδών
μέρα α?οφάσισε να δει ?όσο τα φαγητά και τα γλυκά. Μόνο ?ου
τον αγα?ούσαν κι εκείνοι. όλα τα φαγητά ήταν ανάλατα. Έτσι είχε
Φώναξε, λοι?όν, τον καθένα συμφωνήσει ο τρίτος γιος με το μάγειρα.
και τον ρώτησε ?όσο τον Όταν όλοι κάθισαν στο γιορτινό τρα?έζι,
αγα?άει. ο βασιλιάς ?ατέρας του ?ήρε το ?ιρούνι
- Σ’ αγα?ώ όσο αγα?ώ το του και άρχισε να τρώει. Με τις ?ρώτες
χρυσάφι και τα κοσμήματα, όμως ?ιρουνιές ?αρα?ονέθηκε ότι το
εί?ε ο ?ρώτος γιος και ο φαγητό δεν είχε καθόλου αλάτι και
βασιλιάς ευχαριστήθηκε σταμάτησε να τρώει. Καθόταν ?ερίλυ?ος
?ολύ. μ?ροστά σε αυτό, το τόσο ?λούσιο... με
- Σ’ αγα?ώ όσο αγα?ώ άγευστα φαγητά τρα?έζι.
τα λεφτά, εί?ε ο δεύτερος Τότε ο τρίτος του γιος, ?ου στεκόταν
γιος και ο βασιλιάς δί?λα του, αλλά ο γερο-βασιλιάς δεν τον
ευχαριστήθηκε ?ολύ. είχε αναγνωρίσει, γύρισε και του εί?ε:
- Σ’ αγα?ώ όσο αγα?ώ -Πατέρα, ?ριν α?ό ?ολλά χρόνια σου
το αλάτι, εί?ε ο τρίτος εί?α ότι σ’ αγα?ώ όσο το αλάτι και μ’
γιος. έδιωξες α?ό το ?αλάτι σου. Τώρα γιατί
Ο βασιλιάς τότε θύμωσε είσαι τόσο λυ?ημένος ε?ειδή δε μ?ορείς
?ολύ και έδιωξε τον να φας το ανάλατο φαγητό σου;
τρίτο γιο α?ό το ?αλάτι.
Εκείνος ?ερι?λανήθηκε Ο γέρο-βασιλιάς, έκ?ληκτος,
σε ?όλεις και χωριά, αναγνώρισε τον γιο του και κατάλαβε το
έκανε ?ολλές δουλειές λάθος του.
και κατάφερε με την -Συγγνώμη, γιε μου, ήμουν τόσο άδικος
εξυ?νάδα του να γίνει μαζί σου, του εί?ε.
βασιλιάς σε μια άλλη Τότε ο γιος αγκάλιασε τον ?ατέρα του και
?ολιτεία. ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα...
Τα χρόνια ?έρασαν,
ο ?ατέρας του είχε ?ια τΔηήΜαμπηόαρττίηρααΕΜΛλυπδαίδίανηωΖλκοέρπαβοιύαλτ,οηυ
γεράσει ?ολύ και είχε
σχεδόν ξεχάσει τον
τρίτο γιο. Εκείνος όμως
θυμόταν τον ?ατέρα του
και τον άδικο διωγμό
του α?ό το ?αλάτι,
αλλά δεν του κρατούσε
κακία. Έτσι, μια μέρα