Page 10 - 2007 Αριθμός Φύλλου 27

10 Ιούνιος 2010

«Το παράπονο του αλόγου» της Μαρ-Μορ, εκδ. Νόηση
Δεν ονειρεύονται μόνον οι άνθρωποι μια καλύτερη ζωή, το ίδιο συμβαίνει και στα ζώα. Ο γάιδαρος ζήλεψε τα
μεγαλεία του αλόγου που κουβαλούσε το βασιλιά στην πλάτη του και την τύχη του μουλαριού που όργωνε
χωράφια και το έσκασε για να κατακτήσει τον κόσμο. Ένα άλογο, πάλι, ήθελε να κοιμάται στο σπίτι του αφε-
ντικού του και να τρώει απ’ το φαΐ του! Μα συμβαίνουν αυτά; Συμβαίνουν, αλλά τα πράγματα δεν γίνονται
ακριβώς όπως τα περιμένουμε.
Νίκος Ζερβής: Το βιβλίο αυτό η συγγραφέας το έγραψε με δύσκολες λέξεις. Κάποια μέρη του βιβλίου τα κα-
ταλάβαινα και κάποια άλλα όχι. Το βιβλίο μας διδάσκει ότι ορισμένες φορές τα παράπονά μας μπορεί να προ-
καλέσουν προβλήματα σε κάποιους άλλους.
Αυτό μου άρεσε από αυτό το βιβλίο.

«Θα μου πεις ένα παρα- «Παραμύθια από τόπους της Αφρικής», «Η κλέφτρα των
μύθι. Ο απαίσιος Χέν- Μάνος Κοντολέων εκδ. Πατάκη ονείρων», Μαρία
ρι.», Φίλιππος Χρυσό- Ο πιο ευχάριστος, αλλά ίσως και ο πιο Παπαγιάννη, εκδ.
πουλος (μεταφραστής) αποτελεσματικός τρόπος για να γνωρί- Πατάκη
Ο Χένρι ήταν απαίσιος. σει κανείς έναν τόπο είναι να ακούσει τα Πριν πολλά χρόνια
Το έλεγαν όλοι, ακόμα παραμύθια που έχουν φτιαχτεί από εκεί- οι άνθρωποι επισκέ-
και η μητέρα του. Ο νους που τον κατοικούν. πτονταν ο ένας τον
Χένρι πετούσε φαγητό, Οι αναγνώστες έχουν την ευκαιρία να ταξιδέψουν σε χώρες άλλον στα όνειρά
ο Χένρι έκλεβε, ο Χέν- μακρινές της Αφρικής και να τις γνωρίσουν μέσα από τη τους, οι μάνες καλοδέχονταν τις μοίρες
ρι τραβούσε κι ζωή ενός ανθρώπου που άναψε φωτιά στην κορυφή ενός για να καλομοιράνουν τα κορίτσια τους,
έσπρωχνε και τσιμπού- βουνού, από τις κουβέντες μιας γλυκοπατάτας, από το τι οι ψυχές των ανθρώπων ήταν δεμένες με
σε. Ακόμα και το αρ- έγινε κι ο βάτραχος έχασε την ουρά του, με το να μάθουν τη σκιά των δέντρων. Τρεις ιστορίες από
κουδάκι του τον απέ- γιατί οι άνθρωποι ζούνε με τον τρόπο του φεγγαριού κι όχι τα χρόνια τα παλιά, με ήρωες νέους, που
φευγε. της μπανάνας. μετά από περιπλανήσεις, δοκιμασίες και
Παραμύθια παραδοσιακά μα πάντα επίκαιρα, γεμάτα χιού- δυσκολίες καταφέρνουν να γευτούν το
Κωνσταντίνος Μανιά- μορ, δράση και λαϊκή σοφία, που τα φέρνουν από μακρι- απόσταγμα της ζωής.
της: Μου άρεσε που ο νούς τόπους της Αφρικής η πένα ενός σπουδαίου σύγχρο- Γιάννης Αγγουράς: Μου άρεσε που
αδελφός του ήταν καλό νου συγγραφέα μας και τα σχέδια μιας πολυβραβευμένης κατάλαβα ότι τα όνειρα μάς δίνουν χαρά
παιδί. εικονογράφου. και χωρίς αυτά νιώθουμε λυπημένοι. Μ’
Τίνα Δρακοπούλου: Μου άρεσε που δε νοιάστηκαν για τον αρέσει ακόμα που είδα ότι η αγάπη νι-
εαυτό τους αλλά για τους άλλους ανθρώπους που θα μπο- κάει τους ονειροκλέφτες. Γι’ αυτό μου
ρούσαν να κάνουν στο μέλλον παιδιά. άρεσε η τελευταία εικόνα που έδειχνε
την αγάπη του αγοριού και της κοπέλας.

«Το μυστικό της θάλασσας», Κώστας Μάγος, εκδ. Πατάκη
«Ποιο είναι το μυστικό της θάλασσας;» ρωτά ο Παντελής έναν έναν τους κατοίκους στο μικρό νησί του. Όλοι
τού δίνουν μια απάντηση, μα ο καθένας του φανερώνει ένα διαφορετικό μυστικό. Ο Παντελής στην αρχή
μπερδεύεται, αλλά δεν το βάζει κάτω. Συνεχίζει να αναζητά το αληθινό μυστικό της θάλασσας. Άραγε, στο
τέλος, θα καταφέρει να το ανακαλύψει;
Παναγιώτης Βεργινάδης: Μου άρεσε όταν ο Παντελής πήγαινε στο φάρο θυμωμένος.

«Ο μπαμπάς μου, ο καλός, μεγάλος, γκρίζος λύκος», Φράνση Σταθάτου, εκδ. Άγκυρα
Ένα σκυλάκι από την πόλη χάνεται μέσα στο δάσος, όμως, η τύχη φέρνει μπροστά του όχι τον κακό λύκο των
παραμυθιών, αλλά τον πιο καλό μεγάλο, γκρίζο λύκο. Εκείνος θα το φροντίσει, θα το αναθρέψει, θα το αγαπή-
σει. Κι έτσι, εντελώς φυσικά, θα γίνει «ο μπαμπάς του». Μια ιστορία που εισάγει τα μικρότερα παιδιά στην
έννοια της υιοθεσίας και που μιλά με πολλή τρυφερότητα και αγάπη για το θετό πατέρα.
Γιώργος Αντωνόπουλος: Εμένα μου άρεσε το τέλος, που ο λύκος πήρε τον Τιραμισού στην πλάτη του.