Page 3 - 2015_21
P. 3
3 Τα νέα του σχολείου μας
σώπα». όλο το τετράγωνο. Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι «Μη και οι δρόμοι οι παράλληλοι. Κατάπιαμε τη
χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν γλώσσα μας. Στόμα έχουμε και μιλιά δεν
καταλαβαίνεις, σώπα» έχουμε. Φτιάξαμε το σύλλογο του «Σώπα». και
Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά, η γυναίκα μου μαζευτήκαμε πολλοί μία πολιτεία ολόκληρη, μια
ήταν τίμια κι εργατική και ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε «Σώπα». δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε
συμβουλεύανε : «Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως παράσημα, τα πάντα κι όλα πολύ εύκολα , μόνο
δεν είδες τίποτα. Σώπα». Μπορεί να μην είχαμε με το «Σώπα». Μεγάλη τέχνη αυτό το «Σώπα».
με δ’αύτους γνωριμίες ζηλευτές, με τους Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην
πεθερά σου κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις
γείτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.
Σώπα ο ένας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, ξερίζωσε τη γλώσσα σου και κάν’την να
σώπα οι κάτω, σώπα όλη η πολυκατοικία και σωπάσει. Κόψ’την σύρριζα. Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν
το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι
αμφιβολίες. Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και
θα γλιτώσεις από το βραχνά να μιλάς , χωρίς να
μιλάς να λες «έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς»
Kαι δεν θα μιλάς , θα γίνεις φαφλατάς , θα
σαλιαρίζεις αντί να μιλάς.
Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ’την αμέσως. Δεν
έχεις περιθώρια. Γίνε μουγκός. Αφού δε θα
μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις Κόψε τη
γλώσσα σου.
Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια
και στα όνειρά μου ανάμεσα σε λυγμούς και
σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου,
γιατί νομίζω πως θα’ρθει η στιγμή που δεν θα
αντέξω και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και
θα ελπίζω και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα
γεμίζω με ένα φθόγγο , με έναν ψίθυρο , με ένα
τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λέει:
ΜΙΛΑ!….
