Page 13 - ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ
P. 13

Αφού χαζέψαμε τις βιτρίνες,        έδωσαν ένα ποτήρι νερό. Δίπλα                    13
είπαμε να μπούμε να δούμε μέσα.      μου ήταν η Ανίτα, η οποία φάνη-
Είχαν περάσει πέντε λεπτά και        κε σα να μην την ένοιαζε το χάλι    στεψαν. Το κόσμημα, βρέθηκε
πήγα να βρω την Ανίτα να της πω      μου. Άρχισε ξαφνικά να λέει:        στην τσέπη μου, δαχτυλικά απο-
να φύγουμε. Ήταν στην άλλη           «Θεέ μου τι ντροπή! Θα πηγαίνα-     τυπώματα δεν υπήρχαν επειδή
άκρη του μαγαζιού. Ήταν πάνω         με για καφέ. Στο δρόμο είδαμε       φορούσαμε γάντια λόγω του κρύ-
από ένα πανέμορφο δαχτυλίδι          το μαγαζί και μπήκαμε μέσα να       ου και το βασικότερο, ποια θα
που το κοίταζε επίμονα. Της          ρίξουμε μια ματιά. Δεν πίστευα      πίστευαν; Εμένα, μία ξένη μόλις
έκανα νόημα να φύγουμε. Και          ποτέ ότι θα ήταν ικανή να κλέψει.   λίγους μήνες στη χώρα; Ή μια
εκείνη τη στιγμή είδα κάτι που       Ντρέπομαι που είναι φίλη μου.       ντόπια. Μετά από μία ώρα στο
δεν το πίστευα στα μάτια μου. Η      Δεν την αναγνωρίζω πια. Την είδα    τμήμα ήρθαν οι γονείς μου. Ήταν
Ανίτα πήρε το δαχτυλίδι αθόρυβα      με τα ίδια μου τα μάτια που πήρε    ντροπιασμένοι. Με πήραν από το
και το έβαλε στην τσέπη της. Μα      το κόσμημα και το έβαλε στην        τμήμα, έπρεπε όμως να πληρώ-
πώς ήταν δυνατόν να κάνει κάτι       τσέπη της. Της είπα να το αφήσει,   σουν κάποιο πρόστιμο μέσα σε
τέτοιο; Τότε με πιάνει απ’ το χέρι,  άρχισε, όμως, να με τραβάει και     λίγες μέρες. Όταν πήγαμε σπίτι
πριν ακόμα προλά-                                                        τους εξήγησα τι έγινε και ευτυχώς
βω να αντιδράσω                      να με σέρνει προς τα έξω φωνάζο-    με πίστεψαν. Έδειξαν κατανόηση.
και αρχίσαμε να                      ντάς μου να τρέξω. Σάστισα, φο-
τρέχουμε. Από πί-                    βήθηκα. Άρχισα και εγώ να τρέ-                    Δεν είχαμε όμως
σω μας ακούστηκαν                    χω χωρίς να ξέρω το γιατί. Μέχρι                  πολλά χρήματα, γι’
φωνές που έλεγαν                     που η ίδια έπεσε και βρέθηκε το                   αυτό χρειάστηκε να
«Γυρίστε πίσω, κλε-                  κόσμημα στην τσέπη της.»                          αυξήσουμε τις ώρες
φτρόνια».                                                                              της δουλειάς.
                                       Δεν πίστευα αυτά που άκουγα.                    Μετά από αυτό το
  Δεν ήξερα τι να                    Μήπως όλο αυτό ήταν ένα κακό-                     περιστατικό, δεν ξα-
κάνω. Πώς να αντι-                   γουστο αστείο; Μήπως ήθελαν να                    ναμίλησα με την Α-
δράσω; Φοβόμουν                      μου κάνουν πλάκα; Απ’ ό,τι φαίνε-                 νίτα. Για μένα είχε
αυτούς που μας κυ-                   ται όχι. Η Ανίτα, η καλύτερή μου                  πια πεθάνει. Εκείνες
νηγούσαν, αλλά                       φίλη έριχνε το φταίξιμο επάνω                     τις μέρες έμαθα ότι,
ντρεπόμουν και για                   μου. Μέχρι και το κόσμημα είχε                    όταν αρχίσαμε να
την πράξη της Ανί-                   βάλει στην τσέπη μου. Η γη χά-                    κάνουμε παρέα, είχε
τας. Ό,τι όμως και                   θηκε από τα πόδια μου. Όλα όσα                    κλέψει εργασίες από
να έκανε ήταν φίλη μου. Δε γινό-     είχα περάσει με τη δήθεν φίλη                     κάποιες φίλες της και
ταν μέσα σε μια στιγμή να ξεχά-      μου, όλα μα όλα ήταν ψεύτικα.                     είπε ότι ήταν δικές
σω αυτά που περάσαμε. Και έτσι       Κοίταζε μόνο το συμφέρον της.       της. Γι’ αυτό και η παρέα της την
συνεχίσαμε να τρέχουμε αδιάκο-       Σε τι παγίδα είχα πέσει; Μα γιατί;  απομάκρυνε. Τι ψεύτρα, χωρίς
πα. Της ήμουν ευγνώμων που είχε                                          κανένα ίχνος ντροπής και αξιο-
γίνει φίλη μου και θα έκανα τα         Είπα και εγώ τα γεγονότα με τη    πρέπειας.
πάντα για να τη βοηθήσω. Εμείς       σειρά που έγιναν, αλλά δε με πί-      Αν και πέρασα μεγάλο χρονικό
τρέχαμε και πίσω μας ακούγαμε                                            διάστημα μοναξιάς, κατάφερα να
βήματα και φωνές από αυτούς                                              βρω και εδώ πραγματικούς φί-
που μας κυνηγούσαν. Τρέχαμε,                                             λους. Μπορεί να είναι λίγοι αλλά
τρέχαμε, τρέχαμε…                                                        είναι σωστοί απέναντί μου και
                                                                         νοιάζονται για μένα.
  Τα πάντα ήταν θολά γύρω μου                                              Τελικά κατάλαβα πως με υπο-
και διάφορες φωνές διαπερνούσαν                                          μονή και το πέρασμα του χρόνου,
το μυαλό μου. Πού βρισκόμουν;                                            σε οποιοδήποτε μέρος του κό-
Τι είχε συμβεί; Μετά από μερικά                                          σμου και να βρίσκεται κάποιος,
δευτερόλεπτα συνειδητοποίησα                                             θα βρει πραγματικούς φίλους.
ότι βρισκόμουν σε αστυνομικό                                               Ποτέ όμως δε θα ξεχάσω τους
τμήμα. Α ναι, τώρα θυμήθηκα.                                             φίλους μου στην πατρίδα, που
Καθώς τρέχαμε κάπου παραπά-                                              παρά την απόσταση που μας χω-
τησα και έπεσα. Το κεφάλι μου                                            ρίζει ξέρω πως είναι πάντα κοντά
πονούσε. Οι αστυνομικοί μου                                              μου.

                                                                                                    Άννα Τσολάκου
                                                                                                          Γ΄ Λυκείου
   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18