Page 5 - Teuxos 68.indd
P. 5

Πώς έγινε το κρασί                                                                            4

Ό ταν έκανε ο Θεός τον κόσµο, σκέφτηκε                γιατί δε µιλείτε, µόνο καθόσαστε συλλογισµένα;
             να ρωτήσει όλα τα πλάσµατα πώς τους      Είντα να σου πούµε, δηµιουργέ, όλα καλά και άξια. Αλλά
             φαίνεται η πλάση κι αν βρίσκουν να       λείπει κάτι. Ένα δεντρουλάκι µικρό λείπει, που κάνει
             λείπει τίποτα.                           στρογγυλές ρώγες και τις στύβουν και κάνουν το κρασί.
 Το ’µαθε ο διάβολος και πάει και πιάνει τον          Ο Θεός αµέσως είπε:
πετεινό και το γουρούνι.                              - Γεννηθήτω άµπελος και κλήµα! Σταφύλι και κρασί!
- Πώς σας φαίνεται ο κόσµος; τα ρωτάει.               Όποιος δεν πιει καθόλου, να ’χει την κατάρα µου!
- Καλός, λένε αυτά.                                   Όποιος παραπιεί, να κάνει του πετεινού τα µυαλά και του
- Α, καηµένα, τίποτα δεν ξέρετε εσείς... Του κόσµου   γουρουνιού τη µούρη!
του λείπει ένα πράγµα: ένα δεντράκι χαµηλό που
κάνει πολλές πολλές ρώγες, κολληµένες σ’ ένα             Από το βιβλίο της Ζωής Βαλάση: «Το Τεσσεροφύλλι»,
                                                                                                         εκδ. Κέδρος.

τσάµπουρο, γλυκές, ολόγλυκες! Σταφύλι, το λένε.

Πίνεται και ζουλιστό και τότε είναι ακόµα πιο γλυκό.

Άντε κι αύριο, όταν σας ρωτήσει ο Θεός, να του το

πείτε.

Την άλλη µέρα, συγκαλεί ο Θεός τα ζώα και τα

ρωτά πώς τους φαίνεται ο κόσµος.

- Καλός, λένε όλα, µικρά ως µεγάλα.

Τότε, γυρίζει ο Θεός στον πετεινό και στο γουρούνι

και τους λέει:                                          Ο Τρύγος
- Αµέ σεις, πετεινέ και γουρούνι, που κάθεστε χώρια,
                                                      Ο λαός, γνωρίζοντας καλά τον
                                                                     κόπο της δουλειάς του τρύγου,
                                                                     λέει: «Θέρος, τρύγος, πόλεμος». Ο
                                                                   Σεπτέμβρης είναι ο μήνας του τρύγου.
                                                      Οι τρυγητάδες πηγαίνουν στ’ αμπέλια απ’ τα χαράματα και

                                                      παίρνουν μαζί τις γυναίκες, τα παιδιά και τους φίλους για να

                                                      βοηθήσουν. Για να «μη βασκαθούν» τα σταφύλια, αποφεύγουν να

                                                      τρυγήσουν κάθε Τρίτη και Παρασκευή.

                                                      Τα σταφύλια τα μεταφέρουν στα πατητήρια και με γέλια και

                                                     πειράγματα τα πατούν ξυπόλυτοι, μέχρι να λιώσουν και να τρέξει

                                                      ο μούστος στη μικρή δεξαμενή. (Αυτό, βέβαια, συμβαίνει όπου δεν

                                                      υπάρχουν μηχανήματα.) Από κει θα τον μεταφέρουν σε καθαρά

                                                      βαρέλια, για να γίνει κρασί. Τα πατητήρια δε δουλεύουν

                                                      κάποιες μέρες, γιατί έλεγαν ότι θα τους βγει σε κακό.

                                                      Κάποιες ποικιλίες κρασιών που υπήρχαν πριν αρκετά

                                                      χρόνια και έδιναν ευωδιαστό κρασί είναι: τα

                                                      αυγουλάτα, τα σαββατιανά, ο ροδίτης, το αητονύχι, το

                                                      μαυρούδι. Μερικά είχαν πιο παράξενα ονόματα,

                                                      όπως: αλεπού, σκυλοπνίχτης, εφτάκοιλο,

                                                      βουδομάτι κ.ά.

        κααιπτόητηΜΛαυρδίίαα         Ζέρβα
                                     Ελπίδη
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10