Page 13 - ΤΕΥΧΟΣ 65ο
P. 13

ο προάγγΑεμλουςγτδηας λΆινάο.ι..ξηςέσα στην καρδιά του χειμώνα                                  12

                      ανυπόμονες αμυγδαλιές                                  από τη Χρυσαλ
                      ανοίγουν τα πέταλά τους
                      σκορπίζοντας ομορφιές

Μ ανύποπτες. Η αμυγδαλιά
                                                    Η καταγωγή της αμυγδαλιάς ένα Σταύρου
                                                    είναι από τη Μικρά Ασία, ενώ στην Ελλάδα
                                                 καλλιεργείται από χιλιάδες χρόνια τώρα. Οι
                                                 καρποί της χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: στους
                                                 πικρούς και στους γλυκούς. Τα πικρά αμύγδαλα

ανθίζει πρώτη και καμαρωτή προσφέροντας το χρησιμοποιούνται στη φαρμακοβιομηχανία και

νέκταρ και τη γύρη της στις μέλισσες και τους    στη βιομηχανία καλλυντικών, ενώ τα γλυκά

πολύτιμους θρεπτικούς καρπούς της σ’ εμάς.       αμύγδαλα για την παρασκευή γλυκισμάτων ή σαν

Ανήκει σε εκείνα τα δέντρα που ανθίζουν πριν     επιτραπέζιοι ξηροί καρποί.

βγάλουν φύλλα.                                   Η ομορφιά της ανθισμένης αμυγδαλιάς

Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν την αμυγδαλιά ενέπνευσε σπουδαίους ζωγράφους, ποιητές,

σύμβολο παρθενικότητας και ξαναγεννημένης        πεζογράφους, που την ύμνησαν με τα έργα τους.

φύσης, ενώ τα αμύγδαλα εκλεκτό γλύκισμα.         Τα χαρακτηριστικά του δέντρου και του

Τα πικραμύγδαλα χρησιμοποιούνταν για τα          καρπού της αμυγδαλιάς τα συναντάμε σε

γλυκίσματα και την παραγωγή ενός λαδιού          μύθους, παροιμίες, αινίγματα και γλωσσοδέτες.

που έμπαινε στις αλοιφές και τα αρώματα.         Ενδεικτικά αναφέρουμε τα παρακάτω:

Στη νεότερη εποχή, Έλληνες, Ιταλοί, Τσέχοι τη    «Η καλή αμυγδαλιά ανθίζει το Γενάρη

βλέπουν ως σύμβολο τύχης και μακροζωίας και και βαστάει τ’ αμύγδαλα όλο τον Αλωνάρη».

προσφέρουν τους καρπούς της στους γάμους. Η      (παροιμία)

αμυγδαλιά ήταν προάγγελος της άνοιξης κι αυτός «Είτε κοπελούδα, είτε μια παιδούλα

ήταν ο λόγος που συγκέντρωνε όλη τη συμπάθεια    μια φορά το χρόνο, ντύνομαι νυφούλα». (αίνιγμα)

και την αγάπη των ανθρώπων. Έχει καταγραφεί      «Έχω μια αμυγδαλιά, που κάνει μύγδαλα,

ως σύμβολο ελπίδας, αγνότητας, καρτερίας,        τσίγδαλα, μυγδαλοτσιγδαλότσιγδα».

μαρτυρίου και γονιμότητας.                       (γλωσσοδέτης)

Σύμφωνα με τη λαϊκή μας παράδοση η

Αμυγδαλιά ήταν ένα νέο, πανέμορφο, ροδαλό

κορίτσι. Η μητέρα της, το χειμώνα, την κλείδωνε

στο δωμάτιό της και δεν την άφηνε να βγει

έξω, επειδή φοβόταν να μην κρυώσει. Μια μέρα,

όμως, ο Βοριάς πέρασε έξω από το παράθυρό

της, την είδε και την ερωτεύτηκε. Πώς, όμως,

θα ερωτευόταν και αυτή το Βοριά; Έτσι, ο Βοριάς

τριγυρνούσε θλιμμένα έξω απ’ το παράθυρό της,

ώσπου μια νύχτα σκέφτηκε να μεταμορφωθεί σε

πρίγκιπα. Παρουσιάστηκε, λοιπόν, στην Αμυγδαλιά

σαν όμορφος νεαρός άντρας και της ζήτησε να

παντρευτούν. Εκείνη, μόλις τον αντίκρισε, τον

ερωτεύτηκε και δέχτηκε την πρότασή του. Μια

μέρα, λοιπόν, που έλειπε η μητέρα της από το

παλάτι, βγήκε έξω τρέχοντας και αγκάλιασε το

Βοριά. Δεν άντεξε, όμως, την παγωνιά και απ’

το κρύο ξεψύχησε. Από τότε ντύνεται νυφούλα και

δέχεται το άγγιγμα του αγαπημένου της Βοριά,

κάθε χειμώνα.
   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18