Page 6 - Εφημερίδα

6

Οι τρεις τελευταίες επιθυμίες
του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Ευρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου, ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε
τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του:
1. Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της
εποχής.
2. Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή
μέχρι τον τάφο του.
3. Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα σε θέα όλων. Ένας από τους
στρατηγούς έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι
ήταν οι λόγοι και ο Αλέξανδρος τους εξήγησε:
“Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να
δείξουν μ’ αυτό τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο, τη δύνα-
μη να θεραπεύουν. Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να
μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν. Θέλω
τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια,
ενώ φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος.

Τον τελευταίο μήνα τυλίγει την Αθήνα ένα πέπλο αιθαλομίχλης. Αυτό προκύπτει από την καύση πολλών
ξύλων σε τζάκια ή σε ξυλόσομπες, προκειμένου να ζεστάνουν οι άνθρωποι τα σπίτια τους, διότι η τιμή του πετρε-
λαίου έχει ανέβει στα ύψη. Η αιθαλομίχλη είναι ιδιαίτερα επιβαρυντική για τον ανθρώπινο οργανισμό.
Σε ημέρες που κάνει κρύο οι κάτοικοι είναι αναγκασμένοι να ανάβουν τα τζάκια τους για να ζεσταθούν. Έτσι δημι-
ουργείται το φαινόμενο της θερμοκρασιακής αναστροφής που δεν αφήνει τους ρύπους να διαλυθούν. Τα ίδιο φαι-
νόμενο έχει παρουσιαστεί και στην Ξάνθη.

Όλοι έχουμε ακούσει για παιδιά που λιποθυμούν στο σχολείο από την πείνα. Έχουμε αναρωτηθεί, όμως, ποτέ
γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως μπορούμε να βοηθήσουμε;
Όλοι ξέρουμε πως η οικονομία της Ελλάδος περνάει μια κρίση, από την οποία κανείς δεν μπορεί να γλιτώσει
χωρίς καμία συνέπεια. Μερικοί πολίτες καταφέρνουν να «προχωρήσουν» με πολλές στερήσεις. Προσπαθούν
να μην αγοράσουν ακριβά προϊόντα, με αποτέλεσμα να έχουν μόνο τα βασικά και μερικές φορές κι αυτά σε
πολύ μικρή ποσότητα.
Αυτοί που ενδιαφέρονται για αυτά τα παιδιά έχουν ήδη αρχίσει να τα βοη-
θούν με συσσίτια στα σχολεία και μαζεύοντας ένα σωρό
πράγματα που θα τα κάνουν ευτυχι-
σμένα. Μπορούμε κι εμείς να χρη-
ματοδοτήσουμε τις οργανώσεις
που τα κάνουν όλα αυτά ή ακόμα
να δημιουργήσουμε κι εμείς οι ίδιοι
τέτοιες. Είμαι σίγουρη ότι δεν είναι
πολύ δύσκολο, αν το έχουμε πάρει
απόφαση και το θέλουμε πραγματικά.