Page 3 - 2007 Αριθμός Φύλλου 27

3

ΣλτφίΟιααγςνςικίθνπτζάιμύεεψεεάτάμτνερύεσ.αλτοφιουιοαΓιλνααυΈτχμητυοννπέαφθρήπίωνςδζιιίιόαζμεεώςμτΡλοτσοηδερεααυέμςηματχιγσνέλΟ.οεηκΜνττώισΆ,οοςοοιατσυλισμώΒμ,οκτέεέχασωόσςειθπέχπδράσυισομαωμοοερπυηυόνονιρυιονθγααίιατλμαρεόςτμαένρεώςωφιγΕγτ,τοαπονηοήοτιλΘωρονθ.υλομάρτυονςάμαεά,νςύδοάτιεκντααπδκηρΜδμαλταςαςύοφιλωγσομκνιιομκέμααάπυσάέόιραδνενγνιΘορωωατεικύέζρεννεανήσζο,ςμώρσισ,κπ,οεεωακαοιυΡσ-άνιυςοκπν.μ-ααοήαυι--νη Καστοριά
Στις 6, 7 και 8 Ιανουαρίου, οι δρόμοι και τα
σοκάκια της πόλης σφύζουν από τις συντρο-
φιές των ραγκουτσάρηδων (μεταμφιεσμένων),
που χαίρονται, γλεντούν και χορεύουν. Όλοι οι
κάτοικοι παραδίδονται σε ένα ξεχωριστό διο-
νυσιακό ξεφάντωμα, με τη συνοδεία λαϊκών
οργάνων. Πρόκειται για πανάρχαιες συνήθειες,
η προέλευση των οποίων χάνεται μέσα στο
χρόνο.

Κρήτη
Η κρητική άποψη για
τα καρακατζόλια είναι
ότι τα παιδιά που γεν-
νιούνται την ημέρα
των Χριστουγέννων
μεταμορφώνονται σε
καρακατζόληδες κάθε
χρόνο την παραμονή
των Χριστουγέννων
και την ημέρα του
Ανμστευγαγνιιααεχλσάίώνμζθοεσρτύοαω,υιπν.οξκιαικναι γαόΌξσίυτνεεαττοραότν-όονπγσοεκυνορντνήεάθινρηόικκεβαοοιυΧένκόροιχσψαταρόνοςύτκαμαεκινλπεαήςδγφιαάωνττοιοέιυςβ.κοΠασήικρτορείιονξαίκμπααΆρθτοέαρνστκακααςυινακήπρσόόοτέυονναυ,ςκή. λταανδίνσύτχοταχέσρκιοττοευινέήβ.αΒλρεήφκωαντιάκάκπαοιυγέέμναι-

Από τότε λοιπόν, στα χωριά της Άρτας, όποιος πάει στο σπίτι του γείτονα για να πει τα «χρόνια πολλά» κρα-
τά ένα κλαρί πουρνάρι, ή ό,τι άλλο δεντρικό του κάνει τρίζοντας. Στο δρόμο το ανάβει και το πηγαίνει έτσι
αναμμένο και γεμίζει χαρούμενες φωτιές και κρότους τα σκοτεινά δρομάκια του χωριού.

ΑστπείπωαμειίψόποννςκνωΑαωαοαχμττλπφιΧμιαιηύαλέςοτρρςέρΤουιαςεεπρσυ.οπτκκτριτςοακαΗεζχτοουτίραωρηιυενσαιιρτμηγσσσομοιέχέυτττσποινρνανόομτάννηιήψπιπασωνήκθζεηο-ωτςνήύιεσυόδνμι-τ-εαέοοςςυ.αςνυοτιαήκγορεκόίυντραεκέιςάςνδκοόριαυάποινωφί,έοςχβτρ:εληειψάςδωχμζιεαύμοςφμίρκηοφτε.ρραοαέυέχεεςυΚ.υθλφμίτρτιάττεταιΧμόαοικβιτοάσριέεάθχιχςιιδτρεσαντιίοιιτ.αεοοσκναοτ.ίτοΘατταύνΕόμέθεό,ιειψρίραπαωνσκγηωσορατο-όυίάσιαμες.ευςο,- Το «τάισμα» της βρύσης
Στην κεντρική Ελλάδα τα μεσάνυχτα
της παραμονής των Χριστουγέννων
γίνεται το «τάισμα» της βρύσης. Πη-
γαίνουν τα μεσάνυχτα ή προς τα χα-
ράματα οι κοπέλες στην πιο κοντινή
βρύση και παίρνουν το αμίλητο νερό,
αφού αφήσουν προηγουμένως εκεί

βούτυρο, τυρί, ψημένο
σιτάρι ή κλαδί ελιάς
για να εξασφαλίσουν

καλή σοδειά τη νέα
χρονιά.