Page 2 - 2007 Αριθμός Φύλλου 27

2 Απρίλιος 2008

?ε όλες τις γωνιές της ελληνικής γης γιορτάζεται με λαμπρότητα το Πάσχα.
Είναι η σημαντικότερη γιορτή της Ορθοδοξίας και προέρχεται από το Εβραϊκό Πά-
σχα , που και αυτό έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Αίγυπτο. Με το «Πισάχ», που σημαί-
νει διάβαση, οι Αιγύπτιοι γιόρταζαν τη διάβαση του ήλιου από τον ισημερινό, την εαρινή δηλαδή ιση-
μερία, και μαζί της τον ερχομό της Άνοιξης. Οι Εβραίοι καθιέρωσαν και αυτοί τη γιορτή με την ονο-
μασία "Πεσάχ" (διάβαση-υπέρβαση), σε ανάμνηση της απελευθέρωσής τους από τους Αιγυπτίους και
της διάβασης της Ερυθράς θάλασσας. Παράλληλα, όμως, χαιρετίζουν το τέλος του χειμώνα και την
αρχή της άνοιξη.

Θα γιορτάσουμε και φέτος το Πάσχα με έθιμα και παραδόσεις που ζωντανεύουν μέσα από αυτή
τη μεγάλη και πλούσια σε λαογραφικές εκδηλώσεις γιορτή της χριστιανοσύνης.

Κυριακή των Βαΐων: ?τους δρόμους των χωριών, στο προαύλιο των εκκλησιών και κυ-
ρίως μέσα στο ναό οι ενορίτες σκορπίζουν βάγια (δάφνες) για να θυμίσουν τη θριαμβευ-
τική είσοδο του Χριστού μας στα Ιεροσόλυμα. ?τη διάρκεια της λειτουργίας ο ιερέας
μοιράζει βάγια στους πιστούς κι αυτοί τα τοποθετούν στο εικόνισμα του σπιτιού τους για
να ΄χουν ευλογία ολόκληρο το χρόνο.

Οι νοικοκυρές όλες τις μέρες της Μ. Εβδομάδας μέχρι και τη Μ. Πέμπτη κάνουν τις δουλειές του
σπιτιού, καθαρίζουν τις αυλές τους, ασπρίζουν τα πεζοδρόμια με ασβέστη και όλη η γειτονιά λάμπει
από καθαριότητα.

Μεγάλη Πέμπτη: Οι νοικοκυρές, συχνά με τη βοήθεια των παιδιών τους που τους α-
ρέσει αυτή η διαδικασία, βάφουν τ’ αυγά κόκκινα για να συμβολίσουν το αίμα που
άφησε ο Χριστός πάνω στο σταυρό. Μετά την Ανάσταση το Μεγάλο ?άββατο και την Α-
κολουθία της Κυριακής θα τα τσουγκρίσουμε. Σο αβγό, από το οποίο βγαίνει το πουλά-
κι, είναι πηγή ζωής και με το τσούγκρισμα σπάζει το κέλυφος και ξεπηδά μια κρυμμέ-
νη ζωή, όπως ξεπήδησε η ζωή για τον άνθρωπο με την Ανάσταση του Χριστού.

Μεγάλη Παρασκευή: Είναι μέρα πένθους. Οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούν λυπη-
τερά, γιατί πρόκειται να ενταφιαστεί ο Χριστός. Θεωρείται αμαρτία να κάνουμε οποιαδή-
ποτε δουλειά. ?ε πολλά χριστιανικά σπίτια οι νοικοκυρές δε μαγειρεύουν σε ένδειξη σε-
βασμού.

Οι γιαγιάδες στίβουν τα χοντρόφλουδα λεμόνια, τις φράπες, όπως τις λένε, αφαιρούν το χυμό και
την εξωτερική κίτρινη φλούδα και ΄κείνο που θα μείνει το κόβουν σε κομμάτια. ?ε αυτά τα κομμάτια
βάζουν ξύδι και αλάτι και τα τρώνε όλα τα μέλη της οικογένειας για να έχουν το Χριστό βοήθεια.

Αυτό θυμίζει τη χολή και το ξύδι που έδωσαν οι Εβραίοι στρατιώτες στο Χριστό, όταν βρισκόταν πά-
νω στο σταυρό και είπε «Διψώ» , καθώς ψυχορραγούσε.